یه دوره‌ای نگاه می‌کردم به نام دوره حرفه‌ای از استاد پیام بهرامپور درباره مبحث بود به نام اراده

قشنگ توضیح می‌داد که ما چیزی به نام اراده نداریم اسه هر کاری چند بار فقط می‌تونیم جلوی خودمونو بگیریم و اراده به شدت محدوده ‌ پس باید پیشگیری کرد نه که یه کاریو انجام داد بعد بخوای جلوشو بگیری مثلاً سیگار توی کشوی میزت باشه بعد جلوی خودتو بگیری که سیگار نکشی یا بری پیش رو آقای سیگاریت بشینی بگی نمی‌کشم دیگه بابا کلاً باید دور اون رفقا رو خط بکشی باید کلاً سیگار از تو خونت بریزی بیرون یعنی باید پیشگیری کنی نگی دنبال اراده باشی که جلوشو بگیری

یه سری نرم‌افزار هستند که مثلاً بهت اجازه نمیدن بیشتر از ۱۰ دقیقه بری تو اکسپلور بچرخی واسه خودت یا مثلاً میگن بیشتر از ۱۰ دقیقه حق نداری اخبار بخونی یا تو واتساپ بچرخی یا یوتیوب گردی کنی آخرشم هیچکسی با این نرم‌افزارها نتونسته جلو خودشو بگیره

ولی تجربه بهم ثابت کرده که وقتی یه هدفی داشته باشی که خیلی‌ واست مهم باشه و بدونی بهش می‌رسی یعنی مثلاً ۸۰ درصد مطمئن باشی که تلاش کنی میشه بهش رسید ( یعنی اشتیاق سوزان داشته باشی نسبت به اون هدف) اون وقت ناخودآگاه ذهن خودش چه بخوای چه نخوای تو رو می‌بره سمت هدفمند شدن برنامه‌ریزی کردن ورزش کردن مراقبه کردن کارایی می‌کنه که وقتت الکی هدر نره

به نظر من مهم‌ترین کاری که یه نوجوان و جوون باید برای زندگیش انجام بده اینه که روی مغزش سرمایه‌گذاری کنه

یعنی بدون چیکار بکنه بدنش بهتر کار می‌کنه چیکار کنه مغزش بهتر کار می‌کنه چیکار کنه تمرکزش بهتر کار کنه چه غذاهایی رو بخوره چه غذایی رو نخوره چه ورزش‌هایی رو انجام بده چقدر ورزش بکنه هدف گذاری چیه

هر شب به خودش بازخورد بده چیکار کنم که این هدف تیک بخوره ه‌های جایگزینش چیه از کی کمک بگیرم چیکار کنم سریع‌تر برسم

و واقعاً واسه خودش اهرم رنج و لذت درست بکنه بگه به این هدفه برسم این انقدر کیفیت زندگیم فزایش پیدا می‌کنه اگه بهش نرسم این مشکلات واسم به وجود میاد

با آدمای درست حسابی بگرده اگه آدمای درست حسابی دور و برش نیست دوره‌های مختلفو ببینه کتاب خوبو بخونه

واقعا حیفه تو این ماتریکس بمونیم که با جامعه هماهنگ بشیم جامعه‌ای که همش داره نق می‌زنه همش داره می‌ناله و ما هم تو این باتلاق بکشه پایین پیش خودش