آقا من به صورت اتفاقی یه درس خیلی مهمی گرفتم راجع به ارتباط با آدم

یه سری آدما هستند سریع با آدم رفیق میشن و سلام علیک می‌کنن و از این حرفا

یه سریام هستن که اصلاً سردن و رفیق نمی‌شن

حالا من به صورت اتفاقی فهمیدم که اگه بری با همین آدمای سرد صحبت بکنی خیلی باهات رفیق میشن

یعنی مثلاً اگه همسایه‌ته به جای اینکه بگی سلام علیک یه سوالی ازش بپرسی باهاش حرف بزنی درباره موضوع نظرشو بپرسی یا راهنماییش کنی

کلاً اگه مکالمه رو یکم بیشتر ادامه بدی رابطه خیلی بهتر شکل می‌گیره

البته چیزی که میگم دقت کرده باشین اکثراً مال افراد دهه ۵۰ به قبله

دهه‌های بعدی خیلی بهتر میشن لبته یه کوچولو بچه‌های دهه ۸۰ چون که تو سن بلوغن هنوز گارد دارن معمولاً که اونا هم با صحبت طولانی باهاشون اوکی میشن

در کل دوستی و حس خوب مختص همه انسان‌های کره زمینه یه سری خجالت می‌کشن و خودشونو پشت نقاب درونگرایی قایم می‌کنند